|
ترجمه وحید اشرفی
عکسبرداری از پرندگان در حال پرواز از چالش برانگیزترین مهارتهای عکاسی است. گریت وین (Gerrit Vyn) عکاس دانشگاه کرنل در این مقاله به نکات جامعی درباره عکاسی از پرواز پرندگان اشاره کرده است.
عکاسی موفق از پرندگان در حال پرواز با ارزش و هیجانانگیز است، اما صبر زیادی میطلبد و هیچ ضمانتی برای نتیجهبخش بودنش وجود ندارد. اگر تمام پرندگان مانند عقاب ماهیخوار با سرعتی کم و با کنتراست زیاد نسبت به پسزمینه آسمان آبی روشن پرواز میکردند، عکاسی آسانتر میشد. اما سعی کنید از توکای سیاهی که در نور کم مقابل صخرهای تیره با سرعت پرواز میکند، عکس بگیرید! عواملی مانند قابلیتهای دوربین و لنز، سرعت و نحوه پرواز پرندگان، تأثیرات پر و بال پرنده بر عملکرد فوکوس خودکار، کیفیت نور و پسزمینههای متغیر و مواردی بیش از اینها میتوانند عکاسی از پرندگان در پرواز را چالشبرانگیز و طاقتفرسا کنند. اما ناامید نشوید! این نکات و شیوههای را امتحان کنید. آنها به شما در عکاسی از پرندگان در پرواز کمک خواهند کرد.
کاکایی نوک حلقهای معلق در نیویورک. 300 میلیمتر، 1/2500 ثانیه، f/8، ISO 400 - عکس از Gerrit Vyn
اگر اختصاصاً برای عکاسی از پرواز پرندگان بیرون میروید، سعی کنید در زمان و مکانی این کار را انجام دهید که باد و خورشید در جایی پشت سر شما باشند. پرندگان عموماً به سمت باد پرواز میکنند و وقتی با زاویه به طرف شما پرواز میکنند، در بهترین موقعیت برای ثبت تصاویر پروازی دلپذیر هستند: زیربالها نمایان و سرشان افراشته است. پرواز پرندگان به سمت باد بسیار آهستهتر است، در نتیجه ردگیری آنها در چنین شرایطی آسانتر میشود. وجود خورشید در پشت سرتان نیز باعث نورپردازی مناسب میشود.
مکانهایی را که پرندگان ترجیحاً با تعداد زیادتری در آنجا پرواز میکنند، با استفاده از دانشتان درباره رفتارشان شناسایی کنید تا فرصتهای متعددی برای تمرین و گرفتن تصاویری بینقص داشته باشید. عکاسی پرواز اغلب بازی اعداد است، بنابراین هرچه بتوانید تعداد عکسهای بیشتری بگیرید، بهتر است. آیا جای خاصی وجود دارد که پلیکانها یا غازها هر غروب در مسیرشان به سمت لانه طی میکنند؟ آیا خط الرأسی وجود دارد که شاهینها هنگام مهاجرت پاییزی از آن عبور کنند؟
سیستم فوکوس خودکار دوربین شما زمانی بهترین عملکرد را دارد که در پسزمینهای یکنواخت با کنتراست کم مانند آسمان یا آب ساکن عکس بگیرید. اگر چنین شرایطی مهیا نیست، به یاد داشته باشید که هرچه پسزمینه دورتر باشد، بهتر است. جنگلی دور خیلی بهتر از درختان نزدیک در پشت پرنده است.
عکاسی از این آبشکاف سیاه که مستقیماً به سمت دوربین پرواز میکند، بدون فناوری فوکوس خودکار امروزی غیرممکن است. 500 میلیمتر، 1/1000 ثانیه، f/8، ISO 800 - عکس از Gerrit Vyn
اگرچه فوکوس دستی برای اکثر موقعیتها توصیه میشود، اما برای عکاسی پرندگان در پرواز مناسب نیست. از آنجایی که هنگام عکاسی از پرواز پرندگان دائماً فوکوس میکنید، برایتان راحتتر است که دکمه شاتر را برای فوکوس تا نیمه بفشارید و سپس برای گرفتن عکس شاتر را کاملاً فشار دهید، تا اینکه بخواهید دو دکمه را همزمان نگه دارید.
محدودکننده فوکوس را طوری تنظیم کنید که اشیای نزدیک را نادیده بگیرد. این تنظیم باعث عملکرد سریعتر سیستم فوکوس خودکار میشود، زیرا میتواند بخشی از محدوده لنز را نادیده بگیرد.
هنگام عکاسی پرواز، سرعتهایی از شاتر را استفاده میکنید که نیازی به تثبیتکننده تصویر ندارد. روشن بودن آن ممکن است ردیابی سوژهها را دشوارتر کند و باعث کندی عملکرد لنز شود.
هنگام عکاسی از پرندگان در برابر آسمان سفید یا بسیار روشن، آسمان را مبنای نوردهی در نظر بگیرید و آن را تا جایی که میتوانید کم کنید بدون اینکه هیچ قسمتی از پرنده را بیش از حد نوردهی کنید. معمولاً آسمان را انتخاب کرده و سپس حدود 2 درجه (stop) دیافراگم را باز میکنند.
برای پرندگانی که در کل کادر قرار میگیرند، فقط از یک نقطه فوکوس خودکار استفاده کنید تا بتوانید آن را دقیقاً در جایی که میخواهید روی پرنده قرار دهید. وقتی پرنده در بخش کوچکی از کادر قرار دارد، یکی از الگوهای نقطه فوکوس دوربین را انتخاب کنید. در دوربینهای نیکون، فوکوس خودکار گروهی-منطقهای (GrP) گزینهای عالی برای پرندگان در پرواز است. در دوربینهای کانن، حالت یک نقطه فوکوس خودکار را به الگوی 9 نقطهای ارتقا دهید یا از حالت Zone AF استفاده کنید.
یک ترفند اضافی در دوربینهای کنونی کانن، سفارشی کردن تنظیمات فوکوس خودکار است. تنظیمی سفارشی برای پرندگان در پرواز ایجاد کنید: حساسیت ردیابی را روی 2- (1- یا صفر میتواند در پسزمینههای یکدست بهتر باشد)، Accel/Decel Tracking را روی 2+ و AF Pt Auto Switching را روی 2+ تنظیم کنید.
اگر در قفل ماندن روی سوژهها، بهویژه سوژههایی که مقابل پسزمینههای شلوغ پرواز میکنند، مشکل دارید، «حساسیت ردیابی» (با نام Blocked Shot AF Response در دوربینهای نیکون) مفیدترین پارامتر برای تنظیم دستی است. هرچه پسزمینه شلوغتر و مشکلسازتر باشد، باید حساسیت ردیابی AF را کمتر (با تأخیر بیشتری) کنید.
پلیکان سفید آمریکایی - عکس از Gerrit Vyn
در صورت امکان، لنز را از قبل روی محدوده فاصلهای که انتظار رویت پرنده در حال پرواز را دارید، فوکوس کنید؛ در غیر این صورت دیدن هدف در منظرهیاب دشوار خواهد بود و فوکوس خودکار برای یافتن سریع آن دچار مشکل خواهد شد. فوکوس اولیه را روی پوشش گیاهی یا زمین در فاصلهای تنظیم کنید که تخمین میزنید پرنده را آنجا خواهید دید. سپس دوربین را بالا بیاورید و قبل از فعال کردن فوکوس خودکار منتظر بمانید تا پرنده به محدوده مذکور برسد.
اگر لنز دوربینتان پایهدار است، آن را به سمت بالا بچرخانید، تا بتوانید لنز (نه پایه لنز) را با دستتان نگه دارید.
از حالت ورزشی استفاده کنید، پاها را کمی باز و زانوها را کمی خم کنید. با دست راست دوربین را محکم بگیرید، برای نگهداشتن لنز دست چپ را تا جایی که راحت هستید دراز کنید، آرنجها را به بدن بچسبانید و پرنده را با بدن دنبال کنید نه با بازوها یا سرتان.
هنگامی که پرنده در حال نزدیک شدن به دوربین است، اگر از فوکوس متناوب ضربهای استفاده کنید، شانس بیشتری برای ردیابی فوکوس موفق خواهید داشت. هنگام فوکوس ضربهای، دکمه فوکوس خودکار (دکمه عقب یا دکمه شاتر) را در حین ردیابی سوژه به طور مداوم نگه ندارید. در عوض، با نزدیک شدن سوژه، آن را به طور متناوب فشار دهید تا تقریباً پرنده را در فوکوس نگه دارید. با انجام این کار احتمال خروج نقطه فوکوس از روی سوژه و فوکوس آن در جای دیگر به حداقل میرسد. صبر کنید تا پرنده در محدوده قرار بگیرد، سپس دکمه فوکوس را کاملاً فشار دهید و نگه دارید.
وقتی شروع به فشردن شاتر میکنید ممکن است سوژه را به راحتی از دست بدهید. سعی کنید هر چیزی به جز حفظ سوژه در کادر و دنبال کردن آن را نادیده بگیرید.
عقاب ماهیگیر در پرواز (فلوریدا). 600 میلیمتر، 1/4000، f/8، ISO 1000 - عکس از Gerrit Vyn
برای مهارت در عکاسی از پرواز پرندگان به تمرین زیاد نیاز دارید. فرصتهایی برای تمرین روی سوژههای معمولی نزدیک خانه پیدا کنید. تمرین به شما این فرصت را میدهد که علاوه بر تقویت تکنیک، با تنظیمات مختلف فوکوس خودکار، نقاط فوکوس و الگوهای مختلف و نتایجی که با تغییرشان حاصل میشود، آشنا شوید.
منبع: