|
|
|
|
|
تابستان‌ها به واسطه بدن دودی مایل به سیاه به آسانی از سایر آبچلیک‌ها متمایز می‌شود. در پوشش زمستانه به «آبچلیک پاسرخ» شباهت دارد اما به خاطر پاهای بلندتر و منقار درازتر از آن قابل تشخیص است. نر و ماده دارای تغییرات فصلی هستند، در دوره جوجه‌آوری اندکی متفاوت اما در پوشش زمستانه هم‌شکل (ماده اندکی بزرگ‌تر) هستند. پرنده نر بالغ در دوره جوجه‌آوری دودی مایل به سیاه همراه با خال‌های ریز و سفید در روتنه و پوش‌پرهای بال‌ها دیده می‌شود. قسمت عقبی روتنه و دمگاه، لکه سفید و مثلثی‌شکل بزرگی دارد و دم دارای خطوط عرضی سیاه و سفید است که در پرواز به خوبی نمایان می‌شوند. زیرتنه سفید، منقار سیاه با قاعده قرمز و پاها سیاه مایل به قرمز هستند. پرنده ماده بالغ در این دوره شباهت زیادی به نر دارد، اما به واسطه رگه‌رگه سفید فراوان در پهلوها، شکم و پوش‌پرهای زیر دم قابل تشخیص است. پرنده بالغ در خارج از این دوره با روتنه خاکستری رنگ‌پریده، زیرتنه سفید، نوار ابرویی خاکستری مایل به سفید و پاهای قرمز قابل تشخیص است. پرنده نابالغ نسبت به بالغ‌ها در پوشش زمستانه تیره‌تر است و با روتنه، سر و سینه قهوه‌ای‌تر همراه با خط‌وخال‌های سفید و زیرتنه راه‌راه تفکیک می‌شود.
عکس از پرستو هدایت زاده
خورها، مناطق ساحلی شنی و گلی و تالاب‌های نمکی، همچنین آبگیرها، شوره‌زارها، پیکره‌های آبی لب‌شور، دشت‌های سیلابی کم‌عمق، مصب‌های گلی، دریاچه‌ها و تالاب‌های آب شیرین و شالیزارها را به عنوان زیستگاه برمی‌گزیند.
گاهی دسته‌های بزرگی تشکیل می‌دهند. به سرعت و با چابکی به پرواز درمی‌آید، پروازی سریع و مستقیم با بال‌زدن‌های نرم و بال‌بازروی دارد و در این هنگام پاهای بلندش از حد دم تجاوز می‌کند. با دویدن و توقف‌های پیاپی در بسترهای گلی و لجنی و یا فرو بردن سر و گردن درون آب به جستجو و تغذیه از مواد جانوری می‌پردازد.
زمستان‌گذران معمول و مهاجر عبوری نواحی جنوبی دریای خزر، سواحل خلیج فارس، حوضه سیستان و حوضه دریاچه ارومیه، همچنین استان‌های خوزستان و فارس است. گاهی نیز در زمان مهاجرت در سایر تالاب‌های عمده کشور دیده می‌شود.
در فهرست پرندگان حمایت‌شده جهانی و ملی قرار ندارد.
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد
پرندگان ایران
