|
|
|
|
|
آبچلیکی نسبتاً کوچک‌جثه است که به واسطه منقار بلند رو به بالا از دیگر کنارآبچرها متمایز می‌شود. نر و ماده هم‌شکل و دارای اندک تغییرات فصلی هستند. پرنده بالغ در دوره جوجه‌آوری با روتنه خاکستری قهوه‌ای همراه با لکه‌های سیاه در مرکز پرها و نیز دو نوار نامنظم پهن تیره در دو طرف روتنه دیده می‌شود. پیشانی، تارک سر و پس سر، گردن و بالاسینه رگه‌رگه و نوار ابرویی روشنی روی خط چشمی تیره کم‌رنگش دارد. حاشیه عقبی بال‌ها نوار سفید مشخصی دارد. زیرتنه سفید، پاها زرد مایل به نارنجی و منقار تیره است که در قاعده به نارنجی می‌گراید. در خارج از دوره جوجه‌آوری سر روشن‌تر و نوار ابرویی مشخص‌تر دیده می‌شود. طرح روتنه نامشخص و پوش‌پرهای روتنه فاقد تیرگی مرکزی هستند و حاشیه روشن دارند. همچنین سینه رنگ‌پریده با خطوط نامشخص به چشم می‌آید. پرنده نابالغ شبیه به بالغ‌ها در دوره جوجه‌آوری است، اما روتنه تیره‌تر و حاشیه پرها نخودی رنگ به نظر می‌رسد.
عکس از فرشید صمیمی
زمین‌های پست گلی و شنی بین جزرومدی، پیکره‌های آبی ساحلی، مصب‌ها، دریاچه‌های داخلی، علفزارهای مرطوب و چمنزارهای غرقابی را به عنوان زیستگاه برمی‌گزیند و زمستان‌ها اغلب در نواحی جزرومدی سواحل و خلیج‌های کوچک دیده می‌شود.
معمولاً دسته‌های کوچک ده تا پانزده تایی تشکیل می‌دهد. پروازی چابک، سریع و مستقیم همراه با بال‌زدن‌های تند دارد و اغلب در ارتفاع پایین بر فراز آب و نواحی گلی پرواز می‌کند. برای تغذیه، اغلب منقار خود را در گل و لجن حاشیه نواحی جزرومدی و پیکره‌های آبی فرو می‌برد و به جستجوی بی‌مهره‌ها می‌پردازد و معمولاً طعمه خود را قبل از بلعیدن به دقت در آب می‌شوید.
به فراوانی در طول سواحل جنوب کشور از استان خوزستان تا جنوب شرقی استان سیستان و بلوچستان و به ویژه در مانگروهای تنگه خوران زمستان‌گذرانی می‌کند. به صورت مهاجر بهاره و پاییزه در نواحی جنوبی دریای خزر نیز دیده می‌شود. همچنین به ندرت در زمان مهاجرت در سایر تالاب‌های غرب و مرکز کشور حضور می‌یابد. تعداد کمی از این پرنده تابستان‌ها در تنگه خوران و بندرعباس باقی می‌مانند، اما جوجه‌آوری نمی‌کنند.
در فهرست پرندگان حمایت‌شده جهانی و ملی قرار ندارد.
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد
پرندگان ایران
