|
|
|
|
|
بادخورکی درشت‌جثه با دم دو شاخه و به نسبت کوتاه است. نر و ماده همشکل و فاقد تغییرات فصلی هستند. پرندە بالغ سر، روتنه و بال‌های یکدست قهوه‌ای دارد. دور چشم‌ها لکه سیاه رنگی دیده می‌شود. چانه، گلو و شکم سفید است و با یک نوار سینه‌ای به رنگ قهوه‌ای از هم تفکیک شده‌اند. پرندە نابالغ شبیه بالغ‌ها است ولی در روتنه خال‌های فشرده و ریز سفید رنگی دیده می‌شود.
عکس از بشیر شریف نیا
برآمدگی‌های صخره‌ای، شکاف سنگ‌ها، غارها و صخره‌های ساحلی گاهی نیز سوراخ درختان را به عنوان زیستگاه برمی‌گزیند و از مناطقی با موانع طبیعی و انسان ساخت نظیر درخت‌ها و ساختمان‌ها پرهیز می‌کند.
پرنده‌ای اجتماعی است و در تمام طول سال در دسته‌های کوچک و بزرگ دیده می‌شود. به طور مداوم در حال پرواز است و بر اساس یک تخمین حدود چند صد کیلومتر را در طی یک روز به پرواز طی می‌کند. رفتارش تا حد زیادی شبیه به سایر بادخورک‌ها است ولی پروازی آرام‌تر و قوی‌تر همراه با مانورهای نه چندان سریع دارد و در ارتفاع بالاتری در هوا به شکار حشرات می‌پردازد.
جوجه‌آوری از اواسط اردیبهشت تا اواخر خرداد و با تشکیل کلنی در پرتگاه‌های صخره‌ای آغاز می‌شود. تک همسر است و آشیانه‌اش کاسه‌ای کم‌عمق از الیاف گیاهی و پر است که آن را توسط بزاق دهان به هم چسبانده و در شکاف یا لبه صخره‌ها یا ساختمان‌های بلند بنا می‌کند. معمولا سه، گاهی دو و به ندرت یک تا چهار تخم نیمه بیضی بلند، صاف، سفید رنگ و به ابعاد 31.1×19.3 میلیمتر می‌گذارد. تفریخ تخم‌ها 17تا 23روز به طول می‌انجامد. جوجه‌ها در بدو تولد عریان، ناتوان و برای تغذیه وابسته به والدین هستند. پرورش جوجه‌ها 48 تا 56 روز طول می‌کشد.
به صورت معمول تابستان‌گذران و مهاجر عبوری تمامی مناطق‌کوهستانی کشور است.
در فهرست پرندگان حمایت شدە جهانی و ملی قرار ندارد.
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد
پرندگان ایران
