|
|
|
|
|
صدا:
آواز: 
طول بدن : 53 تا 66 سانتی متر
گستردگی بالها : 120 تا 135 سانتی متر
ویژگی های شناسایی:
غاز پیشانی سفید کوچک غازی با جثه کوچک است که شباهت زیادی به غاز پیشانی سفید بزرگ دارد اما به دلیل جثه و سر کوچک‌تر، گردن کوتاه‌تر، منقار کوچک، گرد و ظریف و حلقه چشمی زرد رنگ از آن متمایز می‌شود. در پرنده بالغ سر، گردن و روتنه قهوه‌ای تیره است. اطراف قاعده منقار سفید است که تا تارک سر ادامه می‌یابد. زیرتنه رو شن‌تر از روتنه و نوارهای باریکی به رنگ قهوه‌ای کمرنگ دارد که در بخش عقبی پهلوها و شکم با نوارهای سیاه همراه است. منقار مایل به صورتی روشن و پاها نیز نارنجی هستند. پرنده نابالغ فاقد حلقه سفید در قاعده منقار است، لکه‌ها و نوارهای سیاه در زیرتنه دیده نمی‌شود و نوک منقار قهوه‌ای است. هماهنطور که گفته شد نر و ماده این گونه از لحاظ ظاهری همشکل هستند و با تغییر فصل تغییراتی در ظاهر آن‌ها ایجاد نمی‌شود.
رژیم غذایی غاز پیشانی سفید کوچک را جوانه‌ها،برگ‌ها، ساقه علف‌ها و قسمت‌های سبز گیاهان تشکیل می‌دهد.
زیستگاه:
مناطق تالابی بدون درخت، اراضی کشاورزی و علفزارها زیستگاه مناسبی برای این پرنده محسوب می‌شود.
عادات رفتاری و زیستی:
در خارج از دوره جوجه‌آوری پرنده‌ای اجتماعی است و اغلب به طور مخلوط با گله‌های غاز خاکستری دیده می‌شود. پروازی شبیه به غاز پیشانی سفید بزرگ دارد با این تفاوت که نسبت به آن چابک‌تر و پرصداتر است و سریع‌تر بال می‌زند.
پراکنش و فراوانی وزمان مشاهده:
به طور معمول در تالاب‌های استان‌های خوزستان و بوشهر و به صورت محلی و به تعداد اندکی در نواحی جنوبی دریای خزر و به تعداد بسیار اندک در تالاب‌های استان‌های آذربایجان شرقی و غربی و فارس زمستان‌گذرانی می‌کند. پیش از دهه پنجاه شمسی، جمعیت‌های انبوه این گونه در جنوب شرق خزر دیده می‌شده است.
*این پرنده جز پرندگان در معرض تهدید است در ایران نیز در فهرست پرندگان حمایت شده قرار دارد و دارای ارزش حفاظتی است.
منابع:
داوطلبینی که در تهیه این معرفی همیاری نمودند:
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد
پرندگان ایران