|
|
|
|
|
زیستگاه: زیستگاهش دریاچه، تالاب یا حتی ساحل‌های دریایی است. پهنه‌های پست و تالاب‌های آب شیرین با گیاه را ترجیح می‌دهد.
تولید مثل: فصل تولیدمثل این پرنده متغیر است و به محل زندگی و سطح آب بستگی دارد. معمولاً در ماه‌های آوریل تا جولای تولیدمثل می‌کند. در هنگ کنگ، جوجه‌ها در ماه‌های آوریل و مه دیده می‌شوند و نمایش‌های جفت‌یابی در ماه‌های مارس و آوریل انجام می‌شود. احتمالاً پیوند جفت در این پرنده طولانی‌مدت است. این پرنده به صورت جفت‌های منفرد یا گروه‌های کوچک زندگی می‌کند. لانه آن از علف و گیاهان ساخته شده و معمولاً با پر و کرک پوشیده شده است. لانه‌ها روی زمین، در میان گیاهان علفی یا روی درختان ساخته می‌شوند. معمولاً 7 تا 9 تخم سفید یا خاکستری مایل به سفید می‌گذارند. اندازه تخم‌ها بین 51 تا 57.3 میلی‌متر در 39.7 تا 43.6 میلی‌متر است. جوجه‌ها در قسمت بالایی بدن دارای کرک سیاه و در قسمت پایین بدن و روی علامت‌های پشتی دارای رنگ زرد هستند. دوره جوجه‌آوری حدود 49 تا 56 روز طول می‌کشد و توسط هر دو جنس پرنده از جوجه‌ها محافظت می‌شود.
رژیم غذایی: این پرنده عمدتاً گیاهخوار است و از دانه‌ها و قسمت‌های گیاهی گیاهان، جلبک‌ها و گیاهان آبزی تغذیه می‌کند. گاهی اوقات حشرات آبزی و لارو آن‌ها، کرم‌ها و نرم‌تنان مانند حلزون‌های آبی را نیز مصرف می‌کند. به طور منظم در مزارع برنج تغذیه می‌کند و گاهی اوقات در شب نیز تغذیه می‌کند. این پرنده با جستجو در آب‌های کم عمق، غوطه‌وری سر در آب و وارونه شدن در آب تغذیه می‌کند. همچنین با راه رفتن و جستجو در باتلاق‌ها نیز غذا پیدا می‌کند. معمولاً به صورت جفت یا گروه‌های کوچک مشاهده می‌شود، اما گاهی اوقات در دسته‌های 100 نیز دیده می‌شود.
مهاجرت: این پرنده در مناطق مختلفی از جمله چین، هند، بوتان، لائوس، کامبوج، تایلند، آلاسکا، فیلیپین و جزایر ماریانا یافت می‌شود. برخی از جمعیت‌های این پرنده مهاجر هستند و در فصل زمستان به مناطق گرم‌تر مهاجرت می‌کنند. مهاجرت این پرنده عمدتاً به دلیل دسترسی به آب و تغییرات فصلی است.
نقشه‌ی پراکنش اردک تُک‌زرد شرقی
اردک تُک‌زرد شرقی در پالئارکتیک و ایندومالایا پراکندگی دارد. به طور خاص در جنوب شرقی روسیه، شرق مغولستان، کره، ژاپن و شرق چین دیده می‌شود.
این پرنده در سطح جهانی تهدید جدی ندارد و به طور کلی گسترده و فراوان است، اگرچه تحت فشار شکار قرار دارد. جمعیت تخمینی آن در اواخر دهه 1990 بین 800,000 تا 1,000,000 فرد تخمین زده شده است. به نظر می‌رسد دامنه پراکنش آن در شرق دور روسیه به سمت شمال غربی در حال گسترش است. این پرنده سازگار است و تنها اردکی است که در فصل تولید مثل در ژاپن به طور معمول در اطراف مزارع برنج دیده می‌شود. در دهه 1980، بیش از 130,000 پرنده از این گونه سالانه در زمستان در ژاپن شمارش شدند. به نظر می‌رسد در کره جنوبی و چین نیز گسترده است. در این دو کشور، شمارش‌های اخیر در زمستان به ترتیب 15,360 و 23,722 پرنده را نشان می‌دهد. با این حال، بین سال‌های 1996 تا 2009، تخمین زده شد که جمعیت این گونه در ژاپن با نرخ 1.5 درصد در سال در حال کاهش است.
رکوردها در ایران
نخستین رکورد کشوری اردک تک زرد شرقی در روانسر در آذر 1403 - کمیته ثبت پرندگان ایران
گردآوری و نگارش: مطهره حکیمی‌نژاد
منابع
del Hoyo, J., N. Collar, and G. M. Kirwan (2020). Eastern Spot-billed Duck (Anas zonorhyncha), version 1.0. In Birds of the World (J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie, and E. de Juana, Editors). Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA. https://doi.org/10.2173/bow.spbduc.01
BirdLife International (2024) Species factsheet: Eastern Spot-billed Duck Anas zonorhyncha. Downloaded from https://datazone.birdlife.org/species/factsheet/eastern-spot-billed-duck-anas-zonorhyncha on 23/12/2024.
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد
پرندگان ایران