|
|
|
|
|
کوچک‌ترین توکا با دم نسبتاً کوتاه و تا حدی شبیه به «توکای باغی» است، اما به واسطه نوار ابرویی سفید، رگه‌رگه سیاه و خاکستری روی سینه و پهلوها و پوش‌پرهای زیر بال‌های بلوطی سیر از آن متمایز می‌شود. نر و ماده هم‌شکل و دارای اندک تغییرات فصلی هستند. پرنده بالغ تارک سر قهوه‌ای تیره و رگه‌رگه، پس گردن، روتنه و دمگاه قهوه‌ای زیتونی دارد. نوارهای ابرویی و شاربی کشیده، به رنگ نخودی سفید و در تضاد با رنگ قهوه‌ای تیره گونه‌ها به خوبی نمایان است. چانه و گلو سفید رگه‌رگه و سینه نخودی مایل به زرد همراه با خال‌ها و لکه‌های درشت به رنگ قهوه‌ای تیره است. این خال‌ها در امتداد هم نوارهای طولی تشکیل می‌دهند که از سینه تا پهلوها امتداد یافته‌اند. پوش‌پرهای زیر بال‌ها و پهلوها بلوطی سیر و مابقی زیرتنه کرم مایل به سفید است. پرنده نابالغ شبیه به بالغ‌ها است، اما تیره‌تر به نظر می‌رسد، نوار ابرویی سفیدتر است، گلو و سینه نخودی‌تر دارد و زیر بال‌ها و پهلوها بلوطی کم‌رنگ دیده می‌شود.
در زمستان درختزارها و علفزارهای باز، چمنزارهای حاشیه جنگل‌ها، کشتزارها و به تعداد کمتر باغ‌های میوه را انتخاب می‌کند.
در خارج از دوره جوجه‌آوری پرنده‌ای اجتماعی و پر جنب‌وجوش است و اغلب در دسته‌های کوچک دیده می‌شود، اما در زمان مهاجرت دسته‌های بزرگ‌تری تشکیل می‌دهد. پروازی قوی و سریع با بال‌زدن‌های پی‌درپی دارد. روی زمین، درختان و یا بوته‌ها به صید بی‌مهره‌ها می‌پردازد و در پاییز و زمستان از میوه‌های سته تغذیه می‌کند.
ازمستان‌گذران معمول نواحی جنوبی دریای خزر و به تعداد کمتر دامنه‌های جنوبی البرز و حاشیه شمالی دشت کویر است و پراکنش آن گاهی تا استان فارس نیز می‌رسد. فقط دو گزارش از حضور این پرنده در استان‌های یزد و سیستان و بلوچستان در دست است.
در فهرست پرندگان حمایت‌شده جهانی و ملی قرار ندارد.
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد
پرندگان ایران
