|
جغدی کوچکجثه و تا حد زیادی شبیه به «جغد کوچک» است، اما نسبت به آن تیرهتر و زیرتنه دارای راهراه عرضی (نه رگهرگه طولی) است. نر و ماده همشکل و فاقد تغییرات فصلی هستند. پرنده بالغ با سر تخت به رنگ خاکستری قهوهای همراه با لکههای سفید کوچک و دیسک صورت دودی با لکههای سفید در بالا و پایین چشمهای زرد رنگش شناسایی میشود. روتنه خاکستری قهوهای همراه با لکههای سفید کوچک روی آن و زیرتنه سفید و پوشیده از راهراه عرضی قهوهای و سفید است. چانه، گلو و دو طرف گردن سفید و نیمطوق پهن و سفید رنگی در جلوی گردن نمایان است. پرنده نابالغ روشنتر از بالغها و راهراه عرضی در زیرتنه چندان واضح نیست.
عکس از فرشید صمیمی
در زیستگاههایی مشابه زیستگاه جغد کوچک دیده میشود، اما نسبت به آن بیشتر در باغها، درختزارهای کهنسال، اطراف مناطق مسکونی و کشتزارها دیده میشود.
پروازش موجیشکل شامل چند بار بالزدن سریع و سپس بستن بالها و سرخوردن در هوا است. بیشتر در حوالی غروب آفتاب و شبها فعالیت میکند، اما گاهی در طول روز هم دیده میشود. اغلب در سوراخها یا روی شاخههای اصلی درختان به صورت جفت یا گروههای خانوادگی به استراحت میپردازد. از سوسکها، شبپرهها، ملخها، عقربها و دیگر حشرات، همچنین پستانداران و پرندگان کوچک، مارمولکها، وزغها و کرمهای خاکی تغذیه میکند.
جوجهآوری از دی ماه آغاز میشود. سیستم جفتگیری چندان مشخص نیست و ممکن است چند نر با یک ماده جفتگیری کنند یا حتی چند ماده با یکدیگر تظاهرات جفتگیری نشان دهند. آشیانهاش گودی کمعمق با اندکی الیاف گیاهی یا پر است که آن را در حفرههای موجود در تنه درختان، ساختمانها، شکاف صخرهها و یا دیوارههای عمودی بنا میکند. معمولاً سه تا چهار و گاهی پنج تخم تقریباً گرد، به رنگ سفید و به ابعاد 1/27 × 2/32 میلیمتر میگذارد. تفریخ تخمها 28 تا 33 روز به طول میانجامد. جوجهها در بدو تولد پوشیده از کرک، ناتوان و برای تغذیه وابسته به والدین هستند. پرورش جوجهها حدود 32 روز طول میکشد.
مقیم معمول مناطق جنوبی کشور از بندر دیر در جنوب شرق تا جنوب استان هرمزگان و نواحی جنوبی تا مرکزی استان سیستان و بلوچستان است و به نظر میرسد که در این مناطق جایگزین جغد کوچک شده است.
در فهرست پرندگان حمایتشده ایران قرار دارد و دارای ارزش حفاظتی است.