|
|
|
|
|
آواز:
طول بدن: 20 تا 22 سانتی متر
گستردگی بالها: 33 تا 34 سانتی متر
ویژگی های شناسایی:
دارکوب سرسرخ دارکوبی با جثه به نسبت کوچک و سر گرد و منقار کوتاه است که تا حد زیادی به «دارکوب خالدار بزرگ» و «دارکوب باغی» شبیه است اما به دلیل داشتن جثه کوچک تر، تارک سر قرمز درخشان، رگه های سیاه فراوان در دو طرف سینه و پهلوها از آن‌ها متمایز می‌شود. پرنده بالغ پیشانی مایل به سفید و تارم قرمز درخشان دارد که در پشت سر کاکل کوچکی را تشکیل می‌دهد. نوار شاربی سیاه و ناقص است و به پس سر نمی‌رسد. روتنه سیاه و لکه‌های سفید بزرگی روی شانه‌ها دارد. بر روی شاهپرهای پرواز لکه‌های سفیدی دیده می‌شود که چهار تا پنج نوار طولی روشن را در امتداد بالها تشکیل می‌دهند. زیرتنه سفید و پهلوها رگه تیره دارد که به تدریج در رنگ قرمز شکم محو و در پوشپرهای زیر دم کاملاً قرمز دیده می‌شود.قرمزی تارک سر در پرنده ماده کمرنگ‌تر و به رنگ صورتی قرمز دیده می‌شود و بر خلاف نر تا پشت سر امتداد نمی‌یابد. پرنده نابالغ تا حدی شبیه به بالغ‌هاست ولی روتنه آن رنگ پریده‌تر دیده می‌شود. لکه قرمز روی سر مات‌تر و کوچک‌تر است و صورت، شانه‌ها، دو طرف سینه و پهلوها خال‌های قهوه‌ای دارد.هماهنطور که گفته شد نر و ماده این گونه از لحاظ ظاهری تقریباً همشکل هستند و با تغییر فصل تغییراتی در ظاهر آن‌ها ایجاد نمی‌شود.
دارکوب سرسرخ،چهارمحال و بختیاری- عکس از فرشته کاظمی
زیستگاه:
جنگل‌های پهن‌برگ و درختزارهایی با توده‌های مخلوط بلوط و ممرز، باغ‌های میوه قدیمی، پارک‌های بزرگ با درختان نارون و درختزاهای توسکا در حاشیه رودخانه‌ها و دشتهای سیلابی زیستگاه مناسبی برای این پرنده محسوب می‌شود.
عادات رفتاری و زیستی:
در خارج از دوره جوجه‌آوری پرنده‌ای منزوی است، نرها اغلب در قلمرو جوجه‌آوری خود باقی می‌مانند و سایرین برای خود قلمرو تغذیه‌ای تشکیل می‌دهند و از آن دفاع می‌کنند. رفتار و پرواز این دارکوب شبیه به دارکوب خالدار بزرگ است ولی به طور واضح بی قرار تر است و مدام موقعیتش را در شاخه‌های بالایی درخت تغییر می‌دهد و به همین دلیل دیدنش دشوار است.دارکوب سرسرخ کمتر از دارکوب‌های هم خانواده خود به سوراخ کردن درخت می‌پردازد. رژیم غذایی دارکوب سرسرخ را حشرات و مواد گیاهی مثل بذر درختان و برخی میوه‌های نرم تشکیل می‌دهد و اغلب با منقار ظریف خود حشرات را بر روی تنه، شاخه و برگ درختان شکار می‌کند.
زادآوری:
از اوایل اردیبهشت ماه با تشکیل قلمرو، جوجه‌آوری در دارکوب سرسرخ آغاز می‌شود. در زمان زادآوری آشیانه خود را در حفره درختان می‌سازد. تک همسر است و معمولاً چهار تا هشت تخم می‌گذارد؛ بین 11 تا 14 روز طول می‌کشد تا جوجه ها از تخم بیرون بیایند.
دارکوب سرسرخ به طور معمول مقیم جنگل‌های بلوط غرب از جنوب آذربایجان تا استان فارس و به طور کمیاب مقیم کوه‌های کلیبر در شمال آذربایجان است.
منابع:
داوطلبینی که در تهیه این معرفی همیاری نمودند
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد
پرندگان ایران
