|
طول بدن: 33 تا 36 سانتی متر
طول بالها: 50 تا 55 سانتی متر
ویژگی های شناسایی: ماکیان شکلی متوسط جثه است و جنس نر و ماده از نظر ظاهر و رنگ پر و بال متفاوت هستند. پرنده نر سیاه رنگ است روی گونه خالی سفید رنگ دارد و دور گردن طوق قرمز رنگ و روی پرها و زیر شکم با خالهای سفید پوشیده شده است.
همه چیز خوار است و به ویژه از دانه ها و حشرات تغذیه می کند.
زیستگاه: مناطق آبی و تالابی واقع در نواحی پست و خشک با بوته های پراکنده علف های بلند حواشی تالابهای دارای درختچههای گز و همچنین مزارع پنبه را به عنوان زیستگاه بر میگزیند.
عادات رفتاری و زیستی: پرنده خجالتی و محتاط است و معمولاً صبح ها و اواخر روز برای تغذیه به مناطق بازتر می آید. تنهایی یا جفتهای پراکنده و همچنین در گروه های 3 تا 5 تایی دیده می شود اگر چه پروازی قوی همراه با بال زدن های سریع دارد ولی تمایل چندانی به پرواز نشان نمیدهد و دویدن روی زمین را ترجیح میدهد.
دراج ها در حال نزاع بر سر قلمرو- عکس از سید بابک موسوی
نرها همچون سایر ماکیان در زمان جفتگیری و برای دفاع از قلمرو با یک دیگر می جنگند و گاهی تا حد مرگ با هم مبارزه می کنند.
دراج به راسته ماکیان شکلان تعلق دارد از این رو مشابه سایر اعضای خانواده اش، کبک، تیهو و بلدرچین، اگرچه در فهرست پرندگان حمایت شده ایران می باشد، در گروه پرندگانی که شکار می شوند قرار دارد.آواز جذاب این پرنده صبح های زود و غروب زیستگاه او طنین انداز است. اما باوری وجود دارد که می گویند این مرغ پیوسته فریاد می زند: « وای حسین کشته شد». اگرچه در واقع ارتباطی بین آواز او و برداشت افسانه ای که از آن می شود وجود ندارد اما این موضوع بهانه خوبیست برای احترام به حق زیست این پرنده زیبا.
تولید مثل: جوجه آوری از اوایل فروردین تا اواخر اردیبهشت و با تشکیل قلمرو در پوشش گیاهی بلند علفهای حاشیه تالاب ها، بوته زارها، اراضی مزروعی یا حاشیه جنگل ها در مجاورت پیکره های آبی آغاز میکند. تک همسر است و آشیانه اش حفره ای کم عمق فاقد پوشش یا با پوشش کمی از علوفه و ساقههای گیاهان است که آن را روی زمین، پای بوته ها یا بین پوششی انبوهی از گیاه بنا میکند. تا 12 و گاهی 7 تا 18 تخم نیمه بیضی کوتاه یا بیضی کوتاه صاف و صیقلی می گذارد. تفریخ تخمها 18 تا 19 روز طول میکشد. جوجه ها در بدو تولد پوشیده از کرک، توانمند و برای تغذیه مستقل از والدین هستند تا 22 روزگی قادرند پرواز کنند ولی همچنان تا پایان زمستان با والدین باقی می ماند معمولاً دو دسته تخم در هر دوره جوجه آوری می گذارد.
پراکنش و فراوانی:
مقیم اراضی پست و استپ های خشک نواحی جنوب شرق دریای کاسپین، منطقه قصر شیرین در استان کرمانشاه، استان ایلام و مناطق پست استان خوزستان تا استان سیستان و بلوچستان هست.
منابع:
سایت: www.hbw.com
داوطلبینی که در تهیه این معرفی همیاری نمودند: