|
آواز:
اگرت ساحلی از خانواده حواصیل ها است و به آن حواصیل هم می گویند. این گونه در بین حواصیل ها جثه ای متوسط دارد و منقار آن به نسبت ضخیم است. پا و گردن بلندی دارد و پنجه های آن زرد رنگ است. اگرت ساحلی دو ریخت (Morph) سیاه و سفید دارد، البته ریختهای بینابینی هم وجود دارد. در ریخت سفید، پرنده بالغ یکدست سفید دیده می شود. منقار زردرنگ و پاهای زیتونی مایل به سبز تیره دارد. در ریخت تیره، رنگ عمومی بدن خاکستری تیره و چانه و گلو سفید است. ریخت سفید شباهتهایی به اگرت ساحلی دارد ولی در اگرت کوچک منقار تیره است. پرنده نابالغ در ریخت سفید دارای پرهای قهوه ای رنگ و در ریخت تیره، دارای چانه و گلوی قهوه ای است.
عکس از وحید اشرفی
در سواحل شنی و صخره ای، تپه های مرجانی، تالابهای ساحلی، اراضی گلی جزر و مدی و جنگلهای مانگرو (حرا) زیست می کند.
اغلب به تنهایی دیده می شود و افراد قلمروی تغذیه ای جداگانه دارند. در حین پرواز، سر و گردن را روی بدن جمع می کند و در این زمان پاهای درازش به خوبی از انتهای بدن نمایان است. آهسته و سنگین پرواز و گاهی بال بازروی می کند. به آرامی در آبهای کم عمق و گل و لای مناطق جزر و مدی قدم می زند. معمولا از ماهیها، سخت پوستان و نرم تنان موجود در آبهای کم عمق تغذیه می کند.
جوجه آوری از اواسط فروردین و با تشکیل قلمرو در جنگلهای حرا، سواحل دریاها و یا جزایر نزدیک به سواحل آغاز می شود. تک همسر است و آشیانه اش کپه ای بزرگ و مسطح با یک فرورفتگی کوچک در مرکز آن از سرشاخه ها و علف های دریایی است که آن را روی درختان حرا، بوته های کوتاه و به ندرت روی زمین بین تخته سنگها بنا می کند. معمولاً دو تا سه و به ندرت چهار تا پنج تخم بیضی، صاف، آبی مایل به سبز کمرنگ و به ابعاد 34*45 میلیمتر می گذارد. تفریخ تخمها 23 تا 26 روز به طول می انجامد. جوجه ها در هنگام تولد پوشیده از کرک، تا حدی ناتوان و برای تغذیه وابسته به والدین هستند، در 28 تا 35 روزگی آشیانه را ترک می کنند و در حدود 56 روزگی مستقل می شوند ولی همچنان تا مدتی در کنار والدین باقی می مانند.
عکس از احسان طالبی
مقیم سواحل جنوبی ایران است و در جزایر خلیج فارس و تنگه هرمز جوجه آوری دارد. البته به تازگی در سواحل شمال ایران نیز در تعداد بسیار اندک مشاهده شده است که اتفاقی نادر و جالب است.