|
|
|
|
|
صدا:
آواز: 
کردی: که‌نده سمه‌ی به رچیله سوور
ترکی: آلا بوغاز آری قاپان
گیلانی : کور کوری
سیستانی : کروک
طول بدن : 27تا 31 سانتی متر
گستردگی بالها: 46 تا 49 سانتی متر
ویژگی های شناسایی:
زنبورخوار گلوخرمایی پرنده‌ای با جثه متوسط از خانواده زنبورخوارها است. در پرنده بالغ تارک سر، پشت گردن، روتنه و زیرتنه این پرنده سبز یکدست است. نوار چشمی سیاه رنگی دارد که تا منقار کشیده می‌شود و در گونه‌های آبی رنگش به خوبی دیده می‌شود، بالای چشم نیز به رنگ آبی می‌باشد. چانه زرد و گلوی قرمز بلوطی دارد. روی بالها زیتونی، در سطح زیر خرمایی رنگ و نوار نازک سیاه رنگی در حاشیه عقبی آن‌ها دارد که هنگام پرواز مشخص می‌شود.دارای منقار بلند سیاه است همچنین دم بلندی دارد که دو پر میانی آن خیلی بلندتر از سایر پرهای دم است. پرنده نابالغ رنگ پریده‌تر و آبی‌تر از بالغ‌هاست و پرهای میانی دم نیز در نابالغ‌ها بلند نیست. پرنده نر و ماده از لحاظ شکل ظاهری همشکل هستند و با تغییر فصل تغییری در ظاهر آن‌ها ایجاد نمی‌شود.
رژیم غذایی زنبورخوار گلو خرمایی را بیشتر حشرات به ویژه انواع زنبورها تشکیل می‌دهد.
ویژگی های زیستی:
زیستگاه: دشت‌های باز، تپه‌ها، صخره‌ها، مسیل‌ها، دره‌های رودخانه‌ای، کانال‌های آبرسانی، اراضی کشاورزی زیستگاه مناسبی برای این پرنده محسوب می‌شود. زنبورخوار گلوخرمایی نسبت به سایر زنبورخوارها وابستگی بیشتری به آب نشان می‌دهد.
عادات رفتاری و زیستی:
زنبورخوار گلوخرمایی نسبت به دیگر زنبورخوارها اجتماعی‌تر است، در زمان تغذیه اغلب در دسته‌های کوچک و در زمان مهاجرت ممکن است در دسته‌های بزرگ دیده شود. هنگام شکار حشرات در حال پرواز از مکان نشیمنگاه مثل شاخه‌های خشک درختان یا کابل‌های انتقال برق به طعمه خود حمله می‌کند و مجدداً به همان نقطه برمی‌گردد.
زادآوری و تولید مثل:
از اواسط اردیبهشت ماه با تشکیل کلونی‌های کوچک یا به صورت منزوی، جوجه‌آوری در زنبورخوار گلوخرمایی آغاز می‌شود. در زمان زادآوری آشیانه خود را در دیواره‌های گلی یا شنی پر شیب یا عمودی می‌سازد؛ آشیانه این گونه تونلی به طول 100 تا 200 سانتی‌متر با اتاقکی بزرگ در انتها است. تک همسر است و ممکن است جفت‌ها تا آخر عمر باهم باقی بمانند. معمولاً بین 4 تا 5 و به ندرت تا هفت تخم می‌گذارد؛ بین 18 تا 19 روز طول می‌کشد تا جوجه ها از تخم بیرون بیایند.
پراکنش و فراوانی وزمان مشاهده:
زنبورخوار گلوخرمایی در بیشتر مناطق ایران به صورت معمول تابستان‌گذرانی می‌کند و در زمان مهاجرت نیز در اکثر نواحی ایران مشاهده می‌شود.
منابع:
کتاب اطلس پرندگان ایران، محمد کابلی، منصور علی آبادیان، محمد توحیدی فر، علیرضا هاشمی، سید بابک موسوی، کیس روزلار
https://www.hbw.com/species/blue-cheeked-bee-eater-merops-persicus
داوطلبینی که در تهیه این معرفی همیاری نمودند:
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد
پرندگان ایران
