باشگاه پرنده نگری ایرانیان
اعضا
خانه عضویت پرندگان ایران وبلاگ تماس با ما
باشگاه پرنده نگری ایرانیان
سبد خرید جستجو اعضا زبان

پرندگان ایران غراب گردن ‌قهوه‌ای

Text string:
QR Code:
Error correction:
Output format:
Border: modules
Scale: pixels per module
Version range: Minimum = , maximum =
Mask pattern: (−1 for automatic, 0 to 7 for manual)
Boost ECC:
Statistics:
SVG XML code:
نام فارسی: غراب گردن ‌قهوه‌ای
نام انگلیسی: Brown-necked Raven
نام علمی: Corvus ruficollis

ویژگی‌های ظاهری

طول بدن: 48 تا 56 سانتی‌متر

گستردگی بال‌ها: 103 تا 120 سانتی‌متر است

ویژگی های شناسایی:

کلاغی درشت‌جثه که شباهت زیادی به «غراب» دارد، اما به واسطه جثه کوچک‌تر و جلای کمتر پروبالش از آن متمایز می‌شود. بهترین نشانه برای تفکیک این دو، آوای آن‌ها است، به این نحو که این پرنده بر خلاف غراب (که صدای «کروک» از او به گوش می‌رسد)، آوایی شبیه سایر کلاغ‌ها سر می‌دهد. نر و ماده هم‌شکل و فاقد تغییرات فصلی هستند. پرنده بالغ بدن یکدست سیاه با جلای ارغوانی دارد، به استثنای پس گردن و گلو که جلای قهوه‌ای برنزی نشان می‌دهد (غراب تماماً سیاه است). بدن باریک‌تر، سر درازتر و تارک سر تخت‌تر از غراب به نظر می‌رسد. منقار ضخیم و قوی و پاهای درازتری نسبت به غراب دارد. در پرواز دم ذوزنقه‌ای شکلش به خوبی نمایان است. پرنده نابالغ تا حد زیادی شبیه بالغ‌ها است، اما پرهای دمگاه و زیرتنه کوتاه، کرک‌مانند و سیاه مایل به خاکستری است.

غراب گردن قهوه ای، جزیره کیش- عکس از امیر مدیری

ویژگی‌های زیستی

زیستگاه:

نسبت به سایر کلاغ‌ها زیستگاه‌های خشک‌تر را ترجیح می‌دهد و اغلب در بوته‌زارهای بیابانی، مناطق صخره‌ای خشک، تپه‌ماهورهای لم‌یزرع، سواحل دریاها و زمین‌های زراعی اطراف روستاها دیده می‌شود.

عادات رفتاری و زیستی:

قلمروطلب، محتاط و خجالتی است، در خارج از دوره جوجه‌آوری اغلب به تنهایی یا جفت، گاهی در دسته‌های کوچک دیده می‌شود. پروازی قوی، مستقیم و در ارتفاع دارد که با بال‌بازروی و بال‌باز اوج‌گیری همراه می‌شود. همچنین به خوبی روی زمین راه می‌رود. همه‌چیزخوار است، از بی‌مهره‌ها، مهره‌داران کوچک و لاشه‌ها، همچنین از غلات، میوه‌ها و بذر گیاهان تغذیه می‌کند. معمولاً در اطراف محل‌های دپوی زباله و کپه‌های سرگین حیوانات دیده می‌شود. گاهی نیز تخم و جوجه پرندگان را می‌رباید.

زادآوری:

جوجه‌آوری از اواسط بهمن و با تشکیل قلمرو آغاز می‌شود. تک‌همسر است و احتمالاً جفت‌ها سال‌های طولانی با یکدیگر می‌مانند. آشیانه توده‌ای حجیم از سرشاخه‌ها و ساقه‌ها است که آن را در لبه پناه‌دار صخره‌ها، روی درختان یا بوته‌ها و حتی در ساختمان‌های قدیمی بنا می‌کند و درونش را با الیاف نرم گیاهی، مو و پشم می‌پوشاند. معمولاً چهار تا پنج و گاهی دو تا هفت تخم نیمه‌بیضی، صاف، صیقلی، آبی کم‌رنگ، با خال‌ها و خطوط زیتونی نخودی تا زیتونی قهوه‌ای و آبی خاکستری و به ابعاد 6/31 × 8/45 میلی‌متر می‌گذارد. تفریخ تخم‌ها 18 تا 23 روز به طول می‌انجامد. جوجه‌ها در بدو تولد پوشیده از کرک، ناتوان و برای تغذیه وابسته به والدین هستند. در 35 تا 38 روزگی آشیانه را ترک و در 42 تا 45 روزگی پرواز می‌کنند، اما همچنان تا چند ماه پس از آن با والدین باقی می‌مانند.

پراکنش و فراوانی

مقیم اراضی پست جنوب شرق، جنوب و جنوب غرب کشور تا منطقه مهران در استان ایلام و همچنین مناطق کویری واقع در مرکز ایران است.

وضعیت حفاظت

در فهرست پرندگان حمایت‌شده جهانی و ملی قرار ندارد.


مشاهدات اعضا:


         

کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد