|
کاکایی بزرگجثهای با شباهت زیاد به «کاکایی خزری» اما اندکی کوچکتر از آن است. نر و ماده همشکل و دارای اندک تغییرات فصلی هستند. پرنده بالغ در دوره جوجهآوری به واسطه روتنه خاکستری و سر، دم، دمگاه و زیرتنه سفید قابل تشخیص است. بالها خاکستری و لکه سیاه انتهای آنها نسبت به کاکایی خزری گستردگی بیشتری یافته است. همچنین برخلاف این گونه، چشمها تیره، پاها و منقار زرد همراه با لکه قرمزی نزدیک به نوک نیمنوک پایین و حلقه سیاهی در کنار این لکه دیده میشود. در خارج از این دوره، رگهرگه قهوهای کمرنگی در سر پدیدار میشود. پرنده نابالغ با سر رگهرگه، روتنه قهوهای با خالهای تیره و روشن فراوان، نوار قهوهای تیره در انتهای دم، پاهای صورتی کمرنگ و منقار تیره قابل شناسایی است.
دریاچهها، رودخانهها و تالابها را به عنوان زیستگاه برمیگزیند.
در خارج از دوره جوجهآوری اغلب به صورت گروهی و گاهی منفرد دیده میشود و در سواحل، قلمروی تغذیهای تشکیل میدهد. برای تغذیه اغلب با یک شیرجه طعمه را از سطح آب میرباید. همچنین با لاشهخواری یا تعقیب سایر پرندگان و ربودن غذای آنها غذای خود را تهیه میکند.
جوجهآوری از اواخر فروردین تا اوایل شهریور آغاز میشود و کلنی جوجهآوری اغلب در دریاچههای داخلی تشکیل میشود. تکهمسر است و آشیانهاش کاسهای کمعمق از مواد گیاهی خشک است که اغلب آن را روی زمین در مناطق باز یا بین گیاهان، صخرهها یا بوتهها بنا میکند و گاهی درونش را با علوفه و پشم میپوشاند. معمولاً دو تا سه و به ندرت چهار تخم بیضی کوتاه تا بیضی کشیده، صاف، مایل به نخودی، خاکستری یا سبز مایل به زیتونی، با خالهای قهوهای، خاکستری یا بنفش و به ابعاد 48 ×69 میلیمتر میگذارد. تفریخ تخمها 28 تا 30 روز طول میکشد. جوجهها در بدو تولد پوشیده از کرک، تا حدی توانمند و برای تغذیه وابسته به والدین هستند. پرورش جوجهها در حدود چهل روز به طول میانجامد.
کاکایی ارمنی، اراک، تالاب میقان- عکس از کوروش سلیمانی
به تعداد فراوان در جزایر دریاچه ارومیه و تالابهای جنوبی آن و به تعداد کمتر در برخی تالابها و سدهای غرب کشور جوجهآوری میکند. تعداد زیادی از جفتهای جوجهآور، پاییز و تعداد کمتری زمستان را در دریاچه ارومیه میگذرانند. همچنین به تعداد اندک در استانهای فارس و خوزستان زمستانگذرانی میکند.
در فهرست پرندگان حمایتشده جهانی و ملی قرار ندارد.