|
کورکوری به نسبت کوچکجثه و به اندازه «دلیجه» با بدن روشن است که بالهایی وسیع و نوکتیز، سر بزرگ و دم کوتاه و مربع شکل دارد. نر و ماده همشکل و فاقد تغییرات فصلی هستند. پرنده بالغ صورت خاکستری، لکههای چشمی تیره، چشمان قرمز، منقار سیاه با قاعده زرد در نیمنوک بالایی دارد. روتنه خاکستری، پوشپرهای روی بالها سیاه و دم و زیرتنه خاکستری کمرنگ دیده میشوند. شاهپرهای اولیه در زیر بالها سیاه است و تضاد آشکاری با رنگ خاکستری روشن بالها دارد. پرنده نابالغ شبیه پرنده بالغ است، اما روتنه آن خاکستری تیره و نوک پرها سفید است، به همین دلیل سطح پشتی همراه با لکهلکه سفید به نظر میرسد. تارک سر مایل به قهوهای است و سینه تهرنگ خرمایی دارد.
در مناطق نیمهبیابانی، استپهای خشک، دشتها و درههای باز با درختان پراکنده، درختزارها، حاشیه رودخانهها، بوتهزارها و حاشیه جنگلها به سر میبرد و در زیستگاههای مناسب به مدت طولانی ساکن میشود.
پروازی قوی شبیه به جغد با بالزدنهای نرم دارد. اغلب با بالهایی زاویهدار و خمیده بالبازرویهای طولانی انجام میدهد. مانند شاهینها مهارت زیادی برای درجا بالزنی دارد و اغلب با این روش طعمهاش را جستجو میکند. بیشتر از پستانداران کوچک، پرندگان، خزندگان و حشرات تغذیه میکند.
جوجهآوری از اواسط بهمن تا اواسط اردیبهشت آغاز میشود. تکهمسر است و آشیانهاش تودهای مسطح و کوچک از سرشاخههای نازک است که روی شاخه درختان خاردار بنا میکند و درونش را با علوفه نرم و برگهای سبز می پوشاند. معمولاً هر سال یک آشیانه جدید و روی همان درخت سال قبل میسازد. معمولاً سه تا چهار، گاهی یک تا پنج تخم بیضی کوتاه، کرم تا نخودی کمرنگ با خالها و خطوط قهوهای تیره تا خاکستری و به ابعاد 31 × 39 میلیمتر میگذارد. دوره تفریخ تخمها 25 تا 28 روز طول میکشد. جوجهها در بدو تولد پوشیده از کرک، تا حدی ناتوان و برای تغذیه وابسته به والدین هستند. در حدود 40 روزگی آشیانه را ترک میکنند، اما تا مدتی پس از آن، همچنان در نزدیکی آشیانه باقی میمانند.
به صورت کمیاب، مقیم نواحی جنوبی کشور است و به صورت محلی در استانهای کرمان و هرمزگان جوجهآوری میکند. همچنین به صورت مهاجر عبوری در آشوراده در استان گلستان و زمستانگذر در استان خوزستان مشاهده شده است.
در فهرست پرندگان حمایتشده ایران قرار دارد و دارای ارزش حفاظتی است.