|
|
|
|
|
باکلانی با جثه متوسط و با منقاری نسبتاً بلندتر و نازک‌تر از سایر باکلان‌ها است. نر و ماده هم‌شکل و دارای اندک تغییرات فصلی هستند. پرنده بالغ در دوره جوجه‌آوری یک دسته پر سفید در پشت چشم‌ها و نیز خال‌های سفید روی گردن، روتنه و بین بال‌ها دارد. بدن یکدست سیاه رنگ با هاله‌ای به رنگ بنفش براق روی سر و هاله‌ای به رنگ سبز براق در دیگر بخش‌های روتنه دیده می‌شود. در خارج از این دوره، دسته پر سفید پشت چشم‌ها را از دست می‌دهد. پرنده نابالغ روتنه قهوه‌ای پررنگ و زیرتنه کم‌رنگ‌تر دارد.
در آب‌های مجاور و دور از سواحل، جزایر صخره‌ای، بسترها و دماغه‌های شنی در مناطق حاره‌ای زیست می‌کند.
پرنده‌ای اجتماعی است و در تمای اوقات سال در دسته‌های کم‌وبیش بزرگ دیده می‌شود. پروازی پرقدرت همراه با بال‌زدن‌های سنگین و آهسته و بسیار شبیه به باکلان بزرگ دارد. عمدتاً از ماهی‌ها تغذیه می‌کند.
جوجه‌آوری از اواخر بهمن تا اواسط فروردین و با تشکیل کلنی‌های بزرگ در لبه‌های سنگی و صخره‌ای جزایر سنگی آغاز می‌شود. تک‌همسر است و آشیانه‌اش چاله‌ای کوچک و کم‌عمق روی زمین است که در اطراف آن مقداری سنگ‌ریزه یا توده کمی از علوفه انباشته می‌کند. معمولاً دو تا سه تخم بیضی، آبی کم‌رنگ و به ابعاد 57 × 39 میلی‌متر می‌گذارد. اطلاعاتی بیشتری از ویژگی‌های جوجه‌آوری این پرنده در دست نیست.
به صورت محلی مقیم جزایر خلیج فارس و تنگه هرمز است و به صورت کمیاب در امتداد سواحل جنوبی ایران دیده می‌شود.
جزء پرندگان آسیب‌پذیر (VU) است. از مهم‌ترین عوامل تهدیدکننده این پرنده در مقیاس بین‌المللی می‌توان به توسعه متمرکز مناطق ساحلی به ویژه در جزایر جوجه‌آوری، مرگ‌ومیر ناشی از آلودگی به مواد نفتی، عناصر سنگین، ترکیبات کلردار بی‌فنیل (PCBs) و سموم مخرب سیستم عصبی، برداشت تخم و جوجه، ایجاد ناامنی و آشفتگی و معرفی طعمه‌خواران جدید به جزایر جوجه‌آوری توسط ماهی‌گیران، کاهش ذخایر ماهی‌ها در اثر بهره‌برداری بیش از حد و کاهش موفقیت تولیدمثل به علت طوفان‌های شدید اشاره کرد.
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد
پرندگان ایران