|
|
|
|
|
کنار آبچری با جثه متوسط و تا حدی شبیه به «گیلانشاه دم‌سیاه» است، اما به واسطه جثه کوچک‌تر، پاهای کوتاه‌تر و منقار با انحنای بیشتر رو به بالا از آن تفکیک می‌شود. نر و ماده متفاوت و دارای تغییرات فصلی هستند. پرنده نر بالغ در دوره جوجه‌آوری با صورت، گردن، سینه و شکم بلوطی مایل به قرمز، روتنه قهوه‌ای تیره و منقار تیره مشخص می‌شود. ماده بالغ در این دوره گردن، سینه و شکم نخودی رنگ، روتنه رنگ‌پریده‌تر و شکم سفید دارد. دم دارای چندین نوار عرضی تیره و روشن است و لکه سفید مثلثی‌شکل بزرگی در ناحیه دمگاه دیده می‌شود. در خارج از این دوره، نر و ماده با روتنه، سر و گردن خاکستری روشن همراه با خال‌های تیره، زیرتنه سفید و منقار صورتی که نوک آن تیره است، هم‌شکل هستند. پرنده نابالغ شبیه به بالغ‌ها در پوشش زمستانه است، اما با روتنه‌ای تیره‌تر و گردن و سینه نخودی خاکستری قابل شناسایی است.
عکس از احسان طالبی
اغلب مصب‌های ماسه‌ای، شنی و گلی کم‌عمق واقع در سواحل یا خورها را ترجیح می‌دهد. در زمان مهاجرت در تالاب‌های داخلی نیز دیده می‌شود.
در خارج از دوره جوجه‌آوری پرنده‌ای اجتماعی است و زمستان‌ها دسته‌های بسیار بزرگی تشکیل می‌دهد. از گیلانشاه دم‌سیاه سنگین‌تر پرواز می‌کند و اغلب مانورهای هوایی مانند چرخش، بال‌بازروی و تغییر مسیرهای ناگهانی دارد. برای تغذیه به آرامی در نوار جزرومدی سواحل راه می‌رود و با فرو بردن منقار، گاهی سر و گردن در گل و لجن به جستجوی بی‌مهره‌ها به ویژه حشرات، نرم‌تنان، سخت‌پوستان و کرم‌ها می‌پردازد.
به فراوانی در طول سواحل جنوب کشور از استان خوزستان تا مرز پاکستان زمستان‌گذرانی می‌کند. تعداد اندکی از این پرنده به صورت غیرجوجه‌آور تا اواسط تابستان در تالاب‌های سواحل خلیج فارس باقی می‌مانند. همچنین به صورت مهاجر عبوری (اغلب مهاجر پاییزه) در نواحی جنوبی دریای خزر و به تعداد بسیار اندک در دریاچه ارومیه و برخی تالاب‌های استان‌های فارس و سیستان و بلوچستان دیده می‌شود.
در فهرست پرندگان حمایت‌شده جهانی و ملی قرار ندارد.
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد
پرندگان ایران
