|
صدا:
آواز:
بلبلی زیبا، پرسروصدا و آشنا برای بسیاری از مردم است. در پرنده بالغ سر و گلو سیاه و لکه بزرگ سفیدی روی گونهها دیده میشود. کاکل کوچکی نیز روی تارک سر دارد. روتنه و پوشپرهای روی بالها قهوهای خاکستری و شاهپرهای پرواز قهوهای مایل به سیاه هستند. دم نیز به همین رنگ و انتهای آن سفید است (به استثنای دو پر میانی). سینه و پهلوها قهوهای خاکستری روشن، مابقی زیرتنه خاکسریچرک و پوشپرهای زیر دم زرد مایل به نارنجی به نظر میرسد. منقار و پاها نیز سیاه هستند. در پرنده نابالغ سر قهوهایتر است، سفیدی گونهها کمتر مشخص و پوشپرهای زیر دم رنگ پریدهتر است. همانطور که گفته شد پرنده نر و ماده از لحاظ شکل ظاهری همشکل هستند و با تغییر فصل تغییراتی در ظاهر آنها ایجاد نمیشود.
عکس از میترا دانشور
زیستگاه:
باغها، نخلستانها، کشتزارهای دارای درخت و پارکهای شهری زیستگاه مناسبی برای این پرنده محسوب میشود.
عادات رفتاری و زیستی:
بلبل خرما سازش زیادی برای زندگی در کنار انسان در شهرها و روستاها دارد. در خارج از دوره جوجهآوری به صورت جفت و یا در دستههای کوچک دیده میشود. آواز مشخصی دارد که از فاصله دور نیز شنیده میشود. رژیم غذایی بلبل خرما را بیشتر حشرات، میوهها، دانهها، جوانهها شهد گلها و خرمای رسیده و نارس تشکیل میدهد.
زادآوری:
از اواسط فروردین با تشکیل قلمرو، جوجهآوری در بلبل خرما آغاز میشود. در زمان جوجهآوری آشیانه خود را روی درختان، بوتهها و ساختمانهامیسازد و داخل آن را با گلسنگ، علوفه نرم و الیاف گیاهی، میپوشاند. آشیانه خود را به صورت کاسهای از علوفه نرم، شاخههای کوچک میسازد. تک همسر است معمولاً 3، گاهی دو تا چهار تخم میگذارد؛ بین 10 تا 12 روز طول میکشد تا جوجه ها از تخم بیرون بیایند.
بلبل خرما مقیم نواحی غرب، جنوب و جنوب شرق کشور از استانهای کرمانشاه و ایلام تا استانهای فارس و کرمان و به سمت شرق تا استان سیستان و بلوچستان است. جمعیتهایی از آن میز در مناطق شمالیتر کشور مثل تهران، کرج نور و مشهد دیده میشود که احتمالاً منشا آنها پرندگان رها شده از قفس است که با محیط جدید سازگار شده و جوجهآوری میکنند.